Ondertussen ben ik 27 weken zwanger en is de twijfel toegeslagen: Thuis of toch naar het ziekenhuis om te bevallen? Tot voor kort was ik er zeker van dat ik thuis wilde bevallen. Maar waarom twijfel ik nu toch ineens? Niet vanwege de ‘wat als..’ verhalen want daar ben ik ondertussen immuun voor geworden.
Geen pretje
Ik heb twee totaal verschillende bevallingen gehad. Bij Jaylin werd ik ingeleid met 39.4 weken, dat was dus in het ziekenhuis. Ik vond het de minst prettige bevalling, ik vond het ziekenhuispersoneel niks, de ziekenhuisomgeving vond ik niks, het duurde lang en ik kon me totaal niet ontspannen.
Ik geloof dat het uit eindelijk een uurtje of 14 duurde, ik startte om 7:30u met 1cm ontsluiting en deze had ik om 21:00 s’avonds nog steeds. De pijn was in mijn ogen dus voor niks! Ik verkrampte tijdens elke wee, iets wat totaal niet meewerkt natuurlijk!
Uit eindelijk is er een ruggenprik aan te pas gekomen, en toen zat ik binnen een uur 0p 10cm ontsluiting. Toen kon mijn lichaam zich duidelijk wel ontspannen.
Ze is geboren op 6 November 2012 om 23:23u. Natuurlijk vergeet je daarna alle pijn en ellende maar toch.. Jacco mocht ook niet blijven! Iets wat ik nog steeds bizar vind. Hij moest na zo’n lange en intensieve dag weer naar huis rijden. Levensgevaarlijk want hij was zo ontzettend moe dat hij bijna in slaap viel op de snelweg.
Vervolgens moest ik nog 3 dagen in het ziekenhuis blijven, vreselijk! Het was zo onpersoonlijk en ik voelde me echt een nummer.
Wat als…? Sst ik wil het niet horen!
Goed, het is zo wel duidelijk dat ik mijn eerste bevalling als ‘niet-prettig’ heb ervaren.
Toen ik zwanger werd van Novan was het voor mij al heel snel duidelijk: Als het even kon, wilde ik thuis bevallen! Dat is natuurlijk niet altijd vanzelfsprekend al kan het in de meeste gevallen gelukkig wel. In mijn omgeving merkte ik al snel dat er verschillend op gereageerd werd, sommige dames lieten zich onwijs bang maken door in veel gevallen onwetendheid en dingen de ze wel eens gehoord hadden. Gelukkig kon ik me snel over alle ‘Wat als..’ en horror verhalen van andere heen zetten. Op een of andere manier heeft iedereen meteen de behoefte om vreselijke verhalen te gaan ophangen als je verteld dat je graag thuis wilt bevallen. Want die en die zijn tante .. en die zijn nicht was er niet meer geweest als.. Jaa sst ik hoef het niet te horen.
Ik wilde in mijn eigen omgeving blijven omdat ik ervan overtuigd was dat ik me dan beter zou kunnen ontspannen en de bevalling sneller en beter zou verlopen. En dat was ook zo..
Rond 3:00 in de nacht begonnen de eerste weeën, heel relaxt. Ze deden natuurlijk wel zeer maar verder was het prima te doen. Ik zat heerlijk te relaxen op de bank met een muziekje,koffie, gedimd licht ect.
Om 6:00 uur was de verloskundige er en toen had ik 2cm ontsluiting, zo rommelde we door tot 7:00 uur. Toen wilde de verloskundige nog een keer kijken, ik had op dat moment 3 cm ontsluiting. Ze prikte mijn vliezen door, het ging daarna heel snel daarna want om 7:34uur is Novan geboren. De hele bevalling was fijn, alleen dat laatste half uurtje was heftig.
Daarna had ik heerlijk koffie uit mijn eigen bonenmachine, stond ik onder mijn eigen douche, lagen we heerlijk in alle rust en stilte te genieten en om 10:00 was Jaylin alweer lekker bij ons thuis.
De twijfels
De twijfels zijn nu toch ineens toegeslagen, en niet vanwege de angst voor de bevalling en nogmaals: ook niet vanwege alle verhalen die ik nog steeds regelmatig naar mijn hoofd geslingerd krijg. Nee,dit keer vanwege praktische zaken.
Omdat dit ons 3e kindje is zijn we allemaal gewisseld van kamer. Wij zijn naar Zolder gegaan, Jaylin & Novan hebben beide op de eerste verdieping een grote kamer gekregen en de baby de kleine babykamer.
Omdat wij op zolder slapen en daar geen stromend water is mag ik daar niet bevallen, daarnaast mag het niet vanwege verschillende veiligheidsregels. Ik zou dus een bed moeten gaan huren en deze in de woonkamer moeten zetten.
Alleen zie ik dat echt niet zitten, met de box in de woonkamer erbij straks staat het eigenlijk al vol genoeg. Straks kunnen we onze kontjes niet meer keren omdat het zo krap word.
Mijn vriendin gaf als tip om de boel in de woonkamer dan maar 3 tot 4 weken te verbouwen, de eettafel aan de kant ofzo. Ja en dan? Ik zie dat echt niet voor me, om 3 weken niet fatsoenlijk aan mijn eettafel te kunnen eten omdat er zo’n lomp bed staat.
Bevallen in de roze glitter kamer van mijn dochter?
En de laatste optie: Toch naar het ziekenhuis gaan.. aan de ene kant staat het me heel erg tegen. Aan de andere kant denk ik: zolang het geen inleiding is & ik me kan ontspannen zoals ik wil; dus niet continu ctg banden aan mijn lijf , geen infuus en aardig personeel dan zou het ook heel fijn kunnen zijn! (Voor zo ver bevallen fijn is natuurlijk)
Daarnaast hoor ik van veel meiden die in het ziekenhuis zijn bevallen op eigen verzoek, ze ook zo weer thuis waren na de bevalling.
Dan heb je geen gedoe met een bed huren, bevallen in de roze glitter kamer van je dochter en ben je ook weer zo thuis. (Als het natuurlijk goed verloopt)
Het nadeel? Met weeën in de auto zitten, toch die andere omgeving en daarom angst dat ik mezelf niet goed kan ontspannen.
Ik heb gehoord dat het ziekenhuis hier in Hoorn (WFG) ondertussen heel erg verbeterd is, ze hebben speciale kraamkamers en de partners mogen nu wel blijven als dat nodig is. Je ligt niet meer met meerdere vrouwen op 1 afdeling maar hebt je eigen suite. Dat klinkt al veel aangenamer dan toen ik daar in 2012 beviel, ik hoop alleen dat het personeel wat fijner is.
Aan de andere kant, als ik op eigen verzoek in het ziekenhuis wil bevallen dan doet ‘mijn eigen’ verloskundige de bevalling, dat is voor mij natuurlijk super fijn!
Kortom, ik twijfel nog even door. Nooit gedacht dat dit me zo zou bezig houden. De vorige keer heb ik daar nooit zo over nagedacht, en toen was daar ook geen reden toe omdat we toch op de begane grond sliepen. Ik denk dat je eigen gevoel hierin volgen het allerbeste is. Als ik de foto hierboven zie denk ik: jeetje dat ziet er toch niet gezellig uit? Maar wie weet wat er allemaal mogelijk is om het daar wel gezellig te maken! Ik wil sowiezo graag naar een open dag van het ziekenhuis om te kijken wat er veranderd is.
Zijn jullie thuis of in het ziekenhuis bevallen? En wat is jullie ervaring?
Heeft iemand misschien tips? of hoe zouden jullie dit oplossen?
Hihi, ik vind het heel herkenbaar om te lezen. Ik ben nu 39 weken zwanger en weet ook nog steeds niet waar ik wil bevallen. Mijn vorige bevalling was in het ziekenhuis (zonder inleiding) en dat was eigenlijk allemaal helemaal prima. Echter was ik toen de hele nacht hartstikke druk en ik ben ‘bang’ dat ik nu weer ’s nachts ga bevallen.. En wat doen we dan met ons dochtertje? Moet ik midden in de nacht een van de oma’s uit bed bellen? En moeten ze haar dan midden in de nacht uit bed halen? Ik heb geen idee hoe het dan allemaal gaat.. Want de opa’s en oma’s werken ook nog allemaal.. Dus ik denk dat ik ‘het moment zelf’ gewoon afwacht en dan bekijk wat het beste lijkt.
Bij ons in de buurt is trouwens ook een kraamhotel.. Dat is ’thuis bevallen’, maar dan niet in huis. Dus niet de ‘poespas’ van het ziekenhuis, maar ook niet een complete meubel-verbouwing in jullie huis.. Is zoiets ook niet bij jou in de buurt?
Oh wel fijn om te lezen dat jij ook twijfels hebt! ik denk dat iedereen sowiezo moet doen waar ze zich goed bij voelt maar mijn gevoel weet het op dit moment even niet meer. Ik wil het ook handig houden.. het is straks de 3e dus heb geen zin in gedoe in de woonkamer ofzo. we moeten daar rustig kunnen genieten straks haha. Geen kraamhotel hier maar ik heb wel gehoord dat ze dus die kraamsuites hebben. Ik ga denk ik binnenkort naar een open dag om te kijken wat er nu allemaal nieuw is en of ik er een beter gevoel bij heb. Succes met de laatste loodjes nog even!
Bewust voor een ziekenhuis bevalling gekozen. Dit was achteraf ook goed geweest, want na een bevalling van 12 uur heb ik alsnog een keizersnede gekregen. Ik vond het een hele fijne en prettige bevalling. Geen seconde spijt gehad van deze keuze. Personeel was heel aardig, er werd goed gehandeld en alles werd duidelijk uitgelegd en besproken..